Profil użytkownika queerdelys
Restive is a haunting tale of female revenge, the story we heard many times and have seen from many different angles already. Jeremiah Jones has yet to create his unique filmmaking style, he still is more inspired by others than inspiring to others. Although low budget it contains many beautiful images and accompanied by almost piercing music, it would definitely satisfy those who have their taste in David Lynch's films. Unlike in David Lynch's films, all the seemingly symbolic images are revealed in the end, however, the secret revealed does not disappoint the audience. There is hope in Jeremiah Jones and a potential, however, both are still too fragile to judge what he is about to grow up into. Definitely beware!
Mam nadzieję zobaczyć go jeszcze raz. Na pewno osiem, nadal rozważam dziewięć. Zdecydowanie do przełomowości brakuje mu stworzenia własnej filozofii (Matrix). W końcu film akcji, który traktuje widza poważnie, który ufa, ze damy radę utrzymać uwagę przez dwie godziny i na powalających efektach wizualnych i na skomplikowanym układzie historii. Muzyka!
Jestem trochę aktywistą po tym filmie. Jako miłośnik wielorybów, nie mogę sobie wyobrazić jak daleko posunięte jest ich masowe mordowanie. Jednocześnie jednak, inne zwierzęta zostają zabijane w tak samo okrutny sposób i wyraźnie w tych samych celach. Doskonały film dla wegetarian, trudniejszy dla mięsożerców. Dobrze zrealizowany, przejmujący i dający do myślenia- czyli po prostu dobrze zrobiony dokument.
Nikt tak pięknie i szczerze nie mówi o życiu jak Xavier Dolan. Przynajmniej w moim odczuciu i o życiu z dorastaniem w tle. Tematyka, którą porusza w swoich filmach jest niezwykle bliska każdemu sercu i na tym chyba głównie ich urok się opiera. Poza tym doskonały dobór muzyki, świetnie aktorstwo, nieco gorsze dialogi niż w Zabiłego Moją Matkę, natomiast reżyseria znacznie poszła w górę. Nie mogę się doczekać kolejnych produkcji.
Sekta pod prowadzeniem Mickeya Rourke hoduje karaluchy kamikaze...nie...Główny bohater prowadzi śledztwo prywatne, aby poznać tajemnicę śmierci brata zamordowanego przez karaluchy sterowane przez...właściwie to już nie wiem, kto nimi sterował? Facet od efektów wizualnych z Adaptacji stwierdził, że zawsze chciał być reżyserem...to nie jest wystarczającym wytłumaczeniem...Nic nie tłumaczy tego filmu, ale ten film też nam nic nie tłumaczy
O ile niestety nie mogłam wczuć się w klimat i nostalgiczny nastrój tego filmu, więc zamiast poruszyć moją sentymentalną stronę, raczej sprowokował mnie do rozmyśleń nad ekonomicznym kryzysem we Włoszech, to scena wywiadu z niezwykłą parą (kryminalista i transseksualista) była tak cudownie zwyczajna, że ujęła mnie całkowicie. Pokazuje coś, co ogólnie jest postrzegane jako dziwne jako pięknie monotonne i naturalne.
Dokument prawie queer. Prawie, bo nie analizuje postaci Candy Darling z punktu widzenia teorii queer, jednak temat ten porusza. Dobry dokument,chciałam dać pierwotnie osiem, jednak Nula przekonała mnie argumentem Filth and Fury, że jeszcze daleko mu do bardzo dobrego dokumentu. Warty obejrzenia, ponieważ każda muza Warhola to wielka księga. Wruszający.
Bardzo bunuelowski film, niestety przekraczajacy sakralna zasade 90 minut dlugosci. Niezwykle aktorstwo, paradoksalnie logiczny surrealizm i do konca trzymajacy w napieciu.
Bardzo wolny, bardzo estetyczny wizualnie i bardzo nudny film. Seans niestety opieral sie bardziej na przetrwaniu tych 100 minut niz na kontemplacji, o ktorej pisze lapsus. Muzyka, mimo iz rzadko tworzy unikalny klimat. Niestety luki w scenariuszu (doslownie, ascetyczna ilosc dialogow) i rezyserska szamotanina przyczynila sie do niskiej oceny. 90 % scen byla w zwolnionym tempie, jakby ktos jeszcze sie nie zniechecil.
Banalny w swoim przekazie. Tragedia bohaterow jest niemozliwosc dogadania sie, ale niestety byloby to wiarygodniejsze gdyby chociaz starali sie osiagnac porozumienie. Niestety, usypiajacy.
Jest to blakanie sie miedzy fabularnymi rozwiazaniami, niestety bez sukcesu. Aktorstwo zaskakujaco zle, scenariusz lezy i juz nawet nie kwiczy, a zdjecia wygladaja jak wziete prosto w studiu w Stanach. Sceny, ktore maja nas przerazic, rozsmieszaja. A kiedy techniki manipulacyjne zawodza, rezyser probuje ratowac film zdjeciami trupow dzieci.
Bawilam sie na tym filmie dobrze, a chyba na tym wlasnie polega nocne szalenstwo. O ile w praktyce fabula opiera sie na schemacie zemsta-jatka, to teoretycznie podazyc sie za nia nie da. Historia ojca psychopaty i dziecka do wynajecia dla szalonych kobiet wypelnionych doslownie matczynym mlekiem. Mocna rzecz.
Jezeli stawiam ponizej 3, to film zdecydowanie polecam. Co prawda fanem westernow nie zostalam, to jednak Mora nakrecil film niezwykle zaskakujacy (konia z rzedu temu, kto domysli sie po cholere jest wiekszosc scen i jaka nastapi po tej, ktora wlasnie ogladamy). Tagline powinien byc: piekne psy na przyblizeniu, homoseksualna milosc i nagi aborygen pod wodospadem. Czego trzeba wiecej?
Jezeli techniczne walory filmu znacznie przewyzszaja jakoscia te fabularne, to niestety nie moge go zaliczyc do grona powyzej oceny 5. Slawni i Martwi jest bardzo klimatycznym rozwazaniem na temat dojrzewania. Piekne detale, dobra muzyka i poboczna historia przycmiewajaca ta glowna.
Bardzo poetycki film zemsty. Zaskakujący, piękny, z niesamowitym aktorstwem i uwodzącą muzyką. Szczególnie wywarły na mnie wrażenie zdjęcia i słodko-gorzki klimat filmu. Z czystym sumieniem, polecam.
Filamster się nie mylił. Wahałam się pomiędzy trzy i cztery, a według algorytmu miałam mu dać 3,5. I dałabym. Ale nie ma połowek. Planuję napisać więcej na temat tego filmu, ponieważ jest niezwykle wyrazisty. Zgadzam się z Michukiem- jest to film o artystach. Szczerze powiedziawszy twór Korina to jeden wielki performance. Widzę w nim sens, widzę poetyckość, ale niestety jest ona przysłonięta nudą i monotonią. Bardzo freudowski film.
Kiedy film może pochwalić się jedynie dobrymi efektami specjalnymi, dla mnie zdecydowanie nie jest filmem dobrym. I tak jest w przypadku G.I.Joe. Zdecydowanie wybieram kreskówkę
Lubię,kiedy sequale mimo bycia sequelami są oryginalne. Tak właśnie jest z Reciem 2. Mimo tego, iż idea pozostaje taka sama, twórcy posunęli się jeden odwazny krok dalej. Nie zdradzę fabuły, jednak powiem, iż mogło wyjść idiotycznie, a wyszło przekonująco. Horrory europejskie nadal mnie straszą, chociaż po paru niezwykle podobnych scenach stajemy się odporni na regułę. Oczywiście jedynka lepsza, ale polecam z czystym sercem i dwójkę.
Mimo iż remake, nadal robi wrażenie. Brutalna scena gwałtu oraz moralny dylemat stawiają nas w niekomfortowej pozycji. Gra aktorska poprawna, barę scen dosyć bezsensownych, oczywiście gorsze niż oryginał, jednak nadal warty zobaczenia.
prawie jak The Room- absolutny klasyk